چرا نباید آموزش مجازی را ادامه داد؟

همه گیری کرونا تاثیر زیادی بر روی زندگی مردم گذاشت. تقریبا همه شئون زندگی مردم در سراسر جهان تحت تاثیر این بیماری قرار گرفت. از کار و فعالیت های تفریحی و عمومی گرفته تا مهمانی و انجام کارهای شخصی.
اما یکی از این مواردی در کشور ما به یک بحران تبدیل شد موضوع آموزش بود. آموزش و پرورش یکی از مسائلی بود که در دوران کرونا کاملا تغییر پیدا کرد و شیوه ی کاملا جدیدی را به خود گرفت. یعنی آنلاین و مجازی.
این شیوه آموزشی دیگر یک گزینه نبود بلکه یک اجبار بود که همه دانش آموزان باید از این شیوه استفاده میکردند.
اما این موضوع مشکلات خاص خودش را در کشور ما داشت. اولین مورد ار معایب آموزش مجازی پوشش سراسری اینترنت بود. یکی دیگر از این موارد کمبود تبلت و گوشی بود.

بیش از 3 میلیون دانش آموز به خاطر نداشتن تبلت و گوشی در این دوران، از تحصیل بازماندند.

اما با همه این مشکلات، آموزش مجازی مزیت های خودش را هم دارد. کاهش هزینه برای موسسات آموزشی و افزایش توان رقابتی برای موسساتی که بودجه کمتری دارند با سایر موسسات.

اما آیا آموزش مجازی باید ادامه داشته باشد؟

در این مطلب به صورت کوتاه جواب این سوال را خواهیم داد.
میتوان به جرات گفت خیر. آموزش مجازی حداقل برای آموزش های آکادمیک نباید ادامه داشته باشد. این موضوع صرفا به خاطر نبود پوشش اینترنتی و کمبود تبلت نیست. بلکه عوامل دیگری هم در این موضوع دخیل است.

مدیریت زمان برای خانواده ها

آموزش مجازی باعث شده تا خانواده ها نتوانند زمان خود را برای ارتباط با فرزندانشان مدیریت کنند. بسیاری از دانش آموزان از گوشی والدین خود برای آموزش استفاده میکنند و این والدین در طول روز به سرکار میروند. در نتیجه بسیاری از معلمین باید شب ها کارهای آموزشی را انجام دهند. بسیاری از معلمین نیز روزهای تعطیل امتحانات را از بچه ها میگیرند. این موارد باعث ایجاد اخلال در زندگی شخصی خانواده ها و عدم مدیریت زمان برای سپری کردن وقت باهم در یک خانواده میشود.

مشکلات روانی

این موضوع بیشتر در مورد کودکان صدق میکند. کودکان اگر در جمعی باشند و در آن جمع هیچگونه فعالیتی نداشته باشند احساس بیکاری و بیهودگی دست میکنند. در کلاس های حضوری، کودکان با همکلاسی های خود هستند و اصطلاحا تو سرو کله هم دیگر میزنند. این موضوع باعث میشود تا کودکان دچار احساس بیکاری و بیهودگی نشوند. اما با انتقال کلاس ها از مدرسه به تبلت و از بین رفتن جمع دوستانه، این موضوع باعث ناراحتی کودکان و در نتیجه پایین آمدن راندمان آموزشی آنها میشود. در این موارد پدر و مادرها باید به فرزندان خود حق بدهند که زود از کلاس خسته بشوند و با او همدلی کنند. این موضوع به قدری مهم است که به تنهایی میتوان آن را دلیلی برای ادامه ندادن آموزش مجازی در نظر گرفت.

بعضی از معلمین سنتی

در سیستم آموزشی ما معلمینی هستند که تجربه بسیار زیادی در حوزه آموزش حضوری دارند و توانایی برگزاری کلاس به صورت آنلاین را ندارند. این معملمین از جمله افرادی هستند که با تکنولوژی مشکل زیادی دارند و اصلا با آن کنار نمی آیند. آموزش به این معلمین نیز یکی از دلایلی است که باید آموزش مجازی را بعد از همه گیری کرونا به فراموشی سپرد.
البته موارد گفته شده بیشتر در مورد آموزش و پرورش مصداق دارد و در حوزه آموزش عالی و آموزش تکمیلی با این مشکلات همراه نیستیم. اما عدم دیدار چهره به چهره دانشجویان و اساتید هم در کیفیت آموزش بسیار تاثیر گذار است.

دلایل زیاد دیگری هم برای ادامه ندادن آموزش مجازی وجود دارد. اما دلایل اجتماعی و فرهنگی. اما خب همانطور که گفته شد در این مطلب یه ظور حلاصخ به این موضوع پرداخته شد.